Hallo folkens, og orsaka at vit einki hava ‘sent’ av Rhodos hesar seinastu nógvu dagarnar. Tíðin hevur verið rokmikil hjá triathletunum, m.a. tí at vit fluttu hotell mitt í øllum, og at tað yvirhøvur vísir seg at vera lítil tíð til yvirs her suðuri. Men nú havi eg so 20 minuttir – nøjagtiga – og má tí skriva í skitspring.
Triathletarnir sleppa endiliga í eldin í morgin, og gleða seg óført. Vit hava verið á tekniskan fund og info fund, rutan er (aftur) broytt og fólk hava trætað seg móð. Men tað skuldi verið vist at vit byrja í morgin, og so enda annaðhvørt tá fólk eru komin á mál ella eru dottin umkoll í hitanum.
Hitin er nevniliga øgiligur. Havi sjálvur roynt at runnið, og man kødnar fullkomiliga. Alt sum eitur brekkur ella trappur ger at tú mást niður á knøini at blása eina løtu. Men lukkutíð er tað netupp hetta sum tey hava broytt á rutunum… vit fara IKKI longur ígjøgnum tann vindstilla býin, og brekkurnar eru eisini nógv færri. Serliga er tað viktigt at rennirutan er pannikaku-fløt.
Ná, má heldur goyma, ífall at teir 20 minuttirnir eru við at renna út.
Svimjararnir hava verið fantastiskir. 15 gull og fleiri silvur og bronsuheiðursmerki eisini, í bara 43 kappingum. Serliga Elspa, Pál og Kári hava verið framúr, men hini hava absolutt eisini gjørt sítt til at onnur lond tóku hattin av fyri okkum á Nautic Club (ella ‘Naughty Club’, sum tað er blivið til í mannamunni).
Tað er garvilt lekkurt at svimja í sjónum her.