Author: rokur

So siti eg endiliga í stovuni í Brekkum aftur, væl fyri eftir at hava sovið í egnari song eftir ein flogtúr sum vardi allan gjár. Ein fantastiskur men kaotiskur túrur er næstan at enda komin – eg mangli bara at fáa kuffertið eisini 🙂

Vit møttu við viðføri á Ixian Grand kl 06:30 Rhodos tíð (04:30 føroyska tíð), skræddu morgunmat í okkum og fóru so á flogvøllin kl 07:00. Bíðaðu so har eitt langt og tvey breið til vit sloppu at checka inn, og frættu so at flogfarið var seinkað til kl 11:30 Rhodos tíð (skuldu eftir ætlan flúgva kl 09:30). Námen, eg haldi at vit flugu um tólvtíðina. Heimeftir var stríður mótvindur, og vit máttu tí millumlenda í Prag í 30 minuttir, sum gjørdust í øllum førum 60 minuttir. Víðari til Keypmannahavnar at seta fólk av í 45 minuttir, sum gjørdust 1 tími og 30 minuttir (men jubii, vit sloppu í land at shoppa). Flugu so við viðvindi heim til Føroya og lendu kl 20 føroyska tíð (22 Rhodos tíð). Og vóru í Havn kl 21:30 føroyska tíð, einir 16½ tími eftir at vera farin av Ixian, og eftir at hava sitið í flogfarinum einar 10-11 tímar. Puha.

Enda-seremoniin varð líka stutt sum byrjunar-seremoniin var lang. Tað vil siga, vit bíðaðu rættiliga leingi eftir at sleppa at marsjera inn, gingu so eitt stutt petti, hoyrdu at tey høvdu tikið Oyggjaleikaflaggið niður (“ná… hvar?”), og síðani orðini “Let the party begin”. Triathletarnir marsjeraðu óvaskaði við súkklu og viðføri, av tí at vit júst vóru komin frá heiðursmerkjahandanina, og onga loysn høvdu til dýru súkklurnar. So heim og so í býin.

Annars frætti eg sum tað seinasta í gjár, at næsti flúgvarin varð útsettur til seinnapartin í dag, av tí at vit høvdu verið so leingi á veg. Sikkurt okkurt við vaktunum hjá Atlantic.

Triathlet-genturnar vunnu greitt silvur í liðkapping, og Karina bronsa sum einstaklingur! Vit fingu einki gjørt við nummar 1 og 2 av Guernsey, men eftir tað komu tær føroysku sum nummar 3, 4 og 5 av 17 byrjandi og mær vitandi fullførandi eisini. Dreingirnir vórðu nummar 16 og uppeftir, og um 4-5 sum lið, sum faktiskt var OK í mun til vánirnar. Serliga var tað gott at øll gjøgnumførdu teinin í hitanum – haldi at øll søgdu aftaná, at tey væntaðu seg at kollapsa tá ið hitin setti til, í byrjanina av renningini.

Svimjararnir vóru FANTASTISKIR, men tað hava tit longu hoyrt í óendaligheit. Til lukku til tykkum øll í Oyggjaleikahópinum, og til okkum onnur eisini fyri at hava verið runt hendan søguliga hópin. Okkara bestu á Rhodos vóru 15-17 ára gomul – juniorar – og vit eiga tí nógv gott í væntu á komandi leikum, um bara vit duga at fáa tey at halda á at venja og betra seg.

Eg má fara at eta morgunmat. Orsaka at vit (tvs. serliga eg) hava lagt upp til at fara at skriva nógv av Rhodos, fyri síðani ikki at liva upp til tað á staðnum. Eg spekuleraði uppá um tað mundi vera vegna tídarpress ella væntandi internet, at so lítið var at frætta frá svimjarunum teir fyrstu dagarnar eftir at tey vóru komin til Rhodos. Og meti nú, eftir at hava roynt tað sjálvur, at tad var fyrst og fremst vegna tíðarpress, og hareftir vegna dýrt og trekt internet, griskt tastatur, droyar teldur, og so framvegis. Eg hevdi í øllum førum mítt dýra stríð við at finna brúkiliga internettíð.

Vit mugu bara skriva ‘endurminningar’ her, komandi dagarnar. Og kjakast. Síggi at eg má puha hyggja at viðmerkingum her, tí har hevur verid rok á onkrum av gomlu søgunum. Men haldi eg byrji við at leggja myndir upp, nakrar túsund í tali, á Flickr-kontoina hjá mær og konuni.

Hallo folkens, og orsaka at vit einki hava ‘sent’ av Rhodos hesar seinastu nógvu dagarnar. Tíðin hevur verið rokmikil hjá triathletunum, m.a. tí at vit fluttu hotell mitt í øllum, og at tað yvirhøvur vísir seg at vera lítil tíð til yvirs her suðuri. Men nú havi eg so 20 minuttir – nøjagtiga – og má tí skriva í skitspring.

Triathletarnir sleppa endiliga í eldin í morgin, og gleða seg óført. Vit hava verið á tekniskan fund og info fund, rutan er (aftur) broytt og fólk hava trætað seg móð. Men tað skuldi verið vist at vit byrja í morgin, og so enda annaðhvørt tá fólk eru komin á mál ella eru dottin umkoll í hitanum.

Hitin er nevniliga øgiligur. Havi sjálvur roynt at runnið, og man kødnar fullkomiliga. Alt sum eitur brekkur ella trappur ger at tú mást niður á knøini at blása eina løtu. Men lukkutíð er tað netupp hetta sum tey hava broytt á rutunum… vit fara IKKI longur ígjøgnum tann vindstilla býin, og brekkurnar eru eisini nógv færri. Serliga er tað viktigt at rennirutan er pannikaku-fløt.

Ná, má heldur goyma, ífall at teir 20 minuttirnir eru við at renna út.

Svimjararnir hava verið fantastiskir. 15 gull og fleiri silvur og bronsuheiðursmerki eisini, í bara 43 kappingum. Serliga Elspa, Pál og Kári hava verið framúr, men hini hava absolutt eisini gjørt sítt til at onnur lond tóku hattin av fyri okkum á Nautic Club (ella ‘Naughty Club’, sum tað er blivið til í mannamunni).

Tað er garvilt lekkurt at svimja í sjónum her.

So eru vit triathletar eisini komnir upp á pláss á Rhodos, um enn tað var eitt sindur kaotiskt í nátt. Vóru ikki í íbúðunum fyrr enn kl 05:30 lokala tíð, av tí at trupulleikar vóru hjá teimum lokalu at finna fram. Men nú hava vit so sovið og etið, og so er tað so rímiliga gloymt 🙂

Her er steikjandi heitt ! Um tit fyristilla tykkum at ljósið er so bjart sum í einum solarium, og onkur so fønar tykkum um allan kroppin samstundis, við luft sum er tilsett onkrum undarligum kryddaríi, so er tað nøkulunda fornemilsið. Man lærir skjótt at ganga spakuliga, fyri ikki at fara at postsveitta.

Kona Evald hevði tosað við onkran lokalan í gjár, sum segði at hitin í síðstu viku (46 hitastig) var tað heitasta sum her hevði verið í 100 ár. So vita vit tað. Men veðurvánirnar eru tíbetur at varmin skal fara niður aftur á tær 30 áðrenn leikirnar. Á hesum svalliga kontórinum sum eg eri beint nú, eru 32 gradir við air conditioning.

Nei, alt er ikki heilt klárt enn, og heldur ikki perfekt. Jon Bjarnason berjist fyri at fáa sóltak yvir svimjararnar, og Høgni stúrir fyri at svimja 1500 metrar á bana 8, av tí at rákið í hylinum er so kraftigt at hann hevur trupulleikar við ikki at reka av bananum. Borðtennisspælararnir hava uppdagað at tey ikki hava fingið air conditioning í høllini sum ætlað, men varmablásarar i staðin (latið okkum vóna at teir kunnu vendast til at blása kulda, onkunsvegna).

Kranavatnið er lunkað her, av hitanum. Man skal koyra tað í køliskapið fyri at fáa heitt [Bartal: kalt?] vatn. Vit keypa sjálvsagt yvirhøvur vatn á fløsku, og kóka kranavatnið til kaffi. Tad smakkar annars fínt.

Ná eg má renna. Vit fara yvir á hotellið hjá føringunum nú eftir súkklunum hjá triathletunum, og so skulu teir súkkla heim áðrenn tað verður myrkt. Vit hava leigað ein bil til at koyra runt við, so tað gongur fínt. Eg skrivi hetta frá kontorinum hjá tí sum útleigar okkum íbúðir, og vænti at kunna gera tað nógv næstu dagarnar; so tit frætta nokk meira seinni 🙂

Bartal, vinarliga rætta tú tekstin her til føroyskar stavir, um tú hevur tíð.

Við ítrottarkvøðu

Rókur